همانطوريكه مقام معظم رهبري در فرمايشات خود فرمودند سال 1390 سال جهاد اقتصادي است. يعني سالي كه مي بايست تمامي دستگاههاي اجرايي وعموم مردم تلاش در راه توليد وشكوفايي وخودكفايي را سرلوحه اهداف وكارهاي خود قرار دهند پيشرفته ترين كشورهاي دنيا در ابتداي فعاليت ملي سعي داشته اند كه در توليدات كشاورزي خود سرمايه گذاري كرده وپس از خودكفايي در اين خصوص در رسته هاي ديگر سرمايه گذاري كنند زيرا باتوجه به افزايش جمعيت كه هرروز روبه فزوني است اولين مطلبي كه اذهان عمومي رامورد رنجش قرار ميدهيد فقروگرسنگي است كه اين مهم را ميتوان در اكثر كشورهاي جهان سوم مشاهده كرد .سوءتغذيه در بزرگسالان وكودكان به جهت عدم تناوب غذايي هرروز بيشتر از روز قبل در حال رشد است .پس ميبايست جهت جلوگيري از پيشرفت اولين معضل مهم در كشور ،كه همان كاهش توليدات كشاورزي است مورد بررسي وپيگيري قرار گيرد.

اكثر كارشناسان كشاورزي در كشور كشاورزي پايدار را سرلوحه كار پيشنهاد ميدهند .كاري كه مي بايست باعث بازده توليدات بيشتر،آسيب كمتر به محيط زيست، كاهش آلودگي خاك وآب،كاهش بكارگيري نيروي فيزيكي و... مي كردد. از آنجايي كه جبران كمبودهاي موادغذايي خاك كه مي بايست در دسترس گياهان زراعي قرار ميگيردازطريق كودهاي شيميايي ،حيواني،كودسبز و....جبران پذير مي باشد وعدم جبران اين كاستي ها كاهش عملكرد واحد سطح را به همراه خواهد داشت،كارهاي زيربنايي در سطح كشور صورت نگرفته است وكشاورزان اين اقشار زحمتكش وفقيرجامعه متناسب بازحمات وكارهاي انجام شده ،ازدر آمدهاي پاييني برخوردار بوده اند.

استان مازندران كه قطب كشاورزي كشور به شمار مي رود مستثني از موضوع فوق نيست.اين استان باتوجه به شرايط جوي ومتناسب بودن خاك وآب جهت توليدات بيشتر مي تواند تلاش نمايد ولي به جهت فقرمواد غذائي خاكها ،عدم خدمات لازم از سوي كارشناسان،عدم توزيع واختصاص نهاده هاي كشاورزي به موقع به آنان وبه طور خلاصه عدم پيگيري مشكلات آنها از سوي مسئولين دچار چالشهاي چشمگير گرديده است. اين استان به جهت وسعت زمينهاي تحت كشت به نقل از كارشناسان استاني مي بايست بيش از سيصدهزار تن از كودهاي شيميايي جهت جبران كمبودهاي موادغذايي استفاده نمايد ولي مقدار نهاده اي كه در اين خصوص به اين اقشار تخصيصي مي بايد كمتراز يكصدهزارتن مي باشد كه اين مطلب جاي سوال مبهمي را دارد.
طي بررسيهاي بعمل آمده ،استانهايي كه داري فعاليت كمتروزمينهاي نامرغوب زراعي در سطح كشور مي باشند از اين خدمات بيشتر بهره مند شده كه حتي جهت جبران كمبود اين نهاده ها در استان مازندران به صورت عرضه خارج از شبكه وباقيمت چند برابر از سوي استانها هاي فاقد مصرف تامين ميگردند .كشاورزان اين استان الزاماً جهت كمبود اين نهاده ها وافزايش توليدات زراعي نه تنها تا سقف استاندارد بلكه قابل قبول كه باتوجه به زحمات وهزينه هاي انجام شده ضرروزيان ندهد،ازطريق واسطه گران ودلالان تهيه نموده كه در اين ميان دست متقلبين از آستين بيرون آمده وباعدم نظارت كافي از سوي مسئولين امر نسبت به توزيع هرنوع نهاده فاقد استاندارد هاي لازم تحت عنوان كودهاي شيميايي ماكروگرانوله ،سوپرفسفات تريپل ،سولفات آمونيوم،پتاسيم منيزيوم وكليه كودهاي ريز مغذي مي نمايند. كشاورزان نيز باعدم آگاهي از چگونگي ساخت ويا مقادير عناصر موجود در آنها به مصرف گياهان زراعي وباغي رسانيده ونه تنها اين نهادها جبران كمبود مواد غذايي گياه را نمي كند بلكه ضرروزيان فراواني براي محيط زيست ،خاك،موجودات مفيد و...خواهد داشت.البته اين مهم مورد تاييد كليه مسئولين دستگاههاي مرتبط نيز رسيده است ليكن پيگيري اين موضوع وجلوگيري از فعاليت اين متخلفين برعهده چه ارگاني است؟ كه اين سوال كليه كشاورزان ودوستداران محيط زيست بوده ولي كسي جواب سوال اين گروه از زحمت كشان سخت كوش جامعه را نمي شنود.
مگررسول اكرم نفرمود اگر مسلماني صداي استغاثه مسلماني رابشنودولي به سويش نشتابد از مانيست .
چرا مسئولين اين سوال را از خود نمي پرسند ؟
آيا واقعا صداي ناله توليدكنندگان وكشاورزان مظلوم استان مازندران ناشنيدني است؟
چه كسي بايد پاسخ دهد؟!!!!..........